exsaturo

ex-sătŭro ( exat- ), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy completely, to satiate, sate (syn. explere;

rare but class.): belua exsaturanda visceribus meis,

Ov. M. 5, 19: quae exsaturata lubido hausit, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 35, 101:

cum ejus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare vellent,

Cic. Verr. 2, 5, 26, § 65:

odiis exsaturata quievi,

Verg. A. 7, 298; Stat. Th. 6, 176; Amm. 14, 7, 16.